Εκλογές: περί δημοσκοπήσεων και "ντόπερμαν της ενημέρωσης"

Για τις εκλογές, απλά είναι τα πράγματα:  ο ΣΥΡΙΖΑ πέτυχε μια μεγάλη νίκη, τα κόμματα της συγκυβέρνησης ήττα. Τελεία και παύλα. Όσο και να χώνουν το κεφάλι τους στην άμμο, δεν μπορούν να πείσουν κανέναν για το αντίθετο.

Οι εταιρείες δημοσκοπήσεων, χρειάζεται να ελεγχθούν. Ηλίου φαεινότερο ότι κάποιες δημοσκοπήσεις ήταν κατευθυνόμενες. Για παράδειγμα, η εταιρεία Alco έβγαζε πρώτο κόμμα τη ΝΔ, ακόμα και σε δημοσκόπηση που δημοσιεύτηκε πέντε μέρες πριν τις εκλογές. Ή η GPO, του γνωστού Θεοδωρικάκου, που έβγαζε τον ΣΥΡΙΖΑ προηγούμενο με μόλις μια μονάδα διαφορά, ακόμα και δυο μέρες πριν τις εκλογές, όταν όλες οι άλλες εταιρείες έδιναν ήδη διαφορές πάνω από τρεις μονάδες.

Για τη ΔΗΜΑΡ, αναμενόμενο το αποτέλεσμα. Ακολούθησε μια πολιτική που καμία σχέση δεν είχε με το δεύτερο συνθετικό του ονόματός της. Ποια "αριστερά" θα συναινούσε και θα στήριζε την εξαθλίωση των εργαζομένων και όλα τα βάρβαρα μνημονιακά μέτρα;

Όσο για το θέμα που δημιουργήθηκε με το αισχρό δελτίο του Αντέννα το Σάββατο, καμίαα έκπληξη για όποιον έχει μνήμη: στις εκλογές του Μάη του 2012, δυο μέρες πριν την Κυριακή της ψηφοφορίας, η κυρία Χούκλη (που τώρα προσπάθησε να δικαιολογήσει το αίσχος του σαββατιάτικου δελτίου, μιλώντας για ένα "λάθος"), παρουσίασε εκπομπή για "την καταστροφή που περιμένει τη χώρα αν επιστρέψει στη δραχμή". Ήταν βασικό προπαγανδιστικό επιχείρημα της κινδυνολογίας ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, ότι με ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία "θα μας πετάξουν έξω από το ευρώ και θα γυρίσουμε στη δραχμή". Και η κυρία Χούκλη έσπευσε κι αυτή να συμμετάσχει στη στήριξη αυτής της προπαγάνδας.

Γενικά, αποδείχτηκε πως τα "ντόπερμαν της ενημέρωσης" είναι πολύ περισσότερα από τα τρία για τα οποία έγραψε ο Στάθης.

Για τις εκλογές

Εκλογές μεθαύριο.
Και στη Λιθουανία διπλές: ευρωεκλογές και δεύτερος γύρος προεδρικών. Κανείς δεν έχει αμφιβολία για το αποτέλεσμα: η νυν πρόεδρος, θα επανεκλεγεί άνετα, για λίγες μονάδες δεν εξελέγη την πρώτη φορά. Η οποία πρόεδρος είναι φανατική κατά της Ρωσίας. Όλοι σχεδόν οι Λιθουανοί (με την εξαίρεση της ρωσικής μειονότητας) είναι αντιρώσοι. Η πρόεδρος είναι από τις πιο φανατικές.
Και πάμε στα δικά μας. Η χορήγηση μόλις τριών ημερών άδειας, δεν μου επέτρεψε να έρθω να ψηφίσω, σε τόσο κρίσιμες εκλογές. Δυο λόγια μόνο: Κάποια στιγμή πρέπει οι εταιρείες δημοσκοπήσεων να δώσουν εξηγήσεις. Έχω συγκεντρώσει, τρεις μήνες τώρα, όλες τις δημοσκοπήσεις, όλων των εταιρειών και σκοπεύω, μετά την Κυριακή, να γράψω κάτι με τα συμπεράσματα. Ωστόσο, αν και σίγουρα υπάρχουν και αστοχίες αθέλητες, υπάρχουν επίσης και δημοσκοπήσεις στημένες-υπάρχει κανείς που αμφιβάλλει; Οι εταιρείες που ανακοινώνουν τέτοιες δημοσκοπήσεις, κάποια στιγμή πρέπει να λογοδοτήσουν και νομικά.
Μια παρατήρηση: Αν όντως η διαφορά ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ είναι μόλις 3 μονάδες ή λιγότερο, μάλλον πρέπει να μεταναστεύσουμε. Μετά από όσα έκανε η συγκυβέρνηση δυο χρόνια τώρα, μετά από την ισοπέδωση του βιοτικού επιπέδου, τις χιλιάδες αυτοκτονίες, τα εκατομμύρια ανέργους, τη διάλυση της παιδείας και της υγείας, αν μετά από όλα αυτά η διαφορά είναι τόσο μικρή, μας αξίζουν όσα πάθαμε και θα μας αξίζουν και όσα από δω και πέρα θα μας κάνουν.
Και δυο αναρτήσεις από ιστολόγια που παρακολουθώ, με τις οποίες συμφωνώ απολύτως.
Πρώτη: από το ιστολόγιο του Νίκου Σαραντάκου, για την παρουσία του ΣΥΡΙΖΑ την πρώτη Κυριακή: Νίκησε η τοπική αυτοδιοίκηση;
Δεύτερη: από το ιστολόγιο του Γιάννη Μαλλιαρού:  Να το πάρει "το Ποτάμι";
Και ένα κολάζ βασισμένο σε σκίτσο του Αρκάς, από τις εκλογές του 2012, ισχύει απολύτως και τώρα, αν δεν τους σταματήσουμε:

Μια κορδέλα-σύμβολο και ο φόβος μιας μειονότητας

Η κορδέλα στην εικόνα είναι σύμβολο της νίκης στον "Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο", όπως ονόμασαν τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο στις σοσιαλιστικές χώρες. Την φορούν στο πέτο ή στο πουκάμισο κάθε χρόνο στις 9 Μαΐου, ημέρα της νίκης.

Στη Λιθουανία, έχει πάψει να γιορτάζεται επίσημα αυτή η μέρα. Μετά το 1991, την ημέρα αυτή γιορτάζουν την "ημέρα της Ευρώπης". Προσπαθούν να σβήσουν από τη μνήμη των νεότερων τι πραγματικά έγινε αυτή τη μέρα.
Ωστόσο, η Λιθουανία έχει μια μεγάλη ρωσική μειονότητα. Οι ρωσικής καταγωγής πολίτες, δεν έπαψαν ποτέ να διοργανώνουν αυτή τη μέρα εκδηλώσεις για να γιορτάσουν τη νίκη και να τιμήσουν όσους πολέμησαν, ιδιαίτερα τον Κόκκινο στρατό.
Έτσι, κάθε 9η Μαΐου, πηγαίνουν στο νεκροταφείο Antakalnis, όπου υπάρχει και μνημείο για τη νίκη και διοργανώνουν εκεί μια εκδήλωση.
Φέτος, ωστόσο, για πρώτη φορά είδα φόβο: ρωσικής καταγωγής πολίτες, φοβήθηκαν να φορέσουν την κορδέλα, άλλοι δεν πήγαν στην εκδήλωση, έμειναν με τα παιδιά τους στο σπίτι· ο φανατισμός των Λιθουανών κατά της Ρωσίας, λόγω της κατάστασης στην Ουκρανία, τους φόβισε. Ξέρω και περίπτωση καθηγήτριας σε μουσικό σχολείο: οι υπόλοιποι καθηγητές και οι μαθητές, αποφάσισαν να πάνε σε διαδήλωση κατά της Ρωσίας έξω από το κοινοβούλιο, η ίδια αρνήθηκε. Την ρώτησε επιτιμητικά η διευθύντρια γιατί και αναγκάστηκε να χρησιμοποιήσει σαν δικαιολογία την εγκυμοσύνη της. Αλλιώς, διακινδύνευε τη δουλειά της.
Κι άλλη φορά έχω γράψει πως, έξι χρόνια που είμαι στο Βίλνιους, έχουν γίνει μόλις τρεις διαδηλώσεις, όλες εναντίον της Ρωσίας: δυο κατά τη διάρκεια του πολέμου στη Γεωργία και μία τώρα. Οι Λιθουανοί κανένα άλλο λόγο δεν βρήκαν σημαντικό για να διαδηλώσουν!!!